กลุ่มสมานฉันท์ เกิดจากการรวมตัวของกลุ่มคนงาน บริษัท เบด แอนด์ บาธ ซึ่งถูกเลิกจ้างจากบริษัทที่ผลิตเสื้อผ้าแบรนด์เนมส่งออก เช่น ไนกี้ อดิดาส แก็ป อัมโบร รีบอก ฯ ซึ่งสินค้าเหล่านี้เป็นสินค้าที่มีหลักจรรยาบรรณด้านแรงงานและขบวนการผลิตที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด แต่กระบวนการผลิตกับเอาเปรียบและกดขี่ และสุดท้ายก็ปิดโรงงานลอยแพคนงานโดยไม่จ่ายค่าจ้างและค่าชดเชย ทำให้คนงานลุกขึ้นมาต่อสู้ เพื่อเรียกร้องสิทธิของตัวเองทั่งๆ ที่กฎหมายเขียนไว้ชัดเจนว่าสิทธิของคนงานหลังถูกเลิกจ้างควรจะได้รับอะไรบ้าง!
.
กลุ่ม ฯ คนงานต่อสู้กับการใช้แนวทางของกฎหมายที่มีอยู่เป็นเวลาสามเดือนกว่า ได้ข้อสรุปและยุติการชุมนุมลง คนงานหลายๆ คนเข็ดหลาบและไม่กล้าพอที่จะหันหน้ากลับคืนสู่ประตู่โรงงาน จึงรวมตัวกันจัดตั้งโรงงานของคนงาน ใช้ ชื่อว่า โรงงานกลุ่มสมานฉันท์ Solidarity Group ภายใต้สโลแกนที่ว่า “โรงงานของคนงาน โดยคนงาน เพื่อคนงาน”
.
กลุ่ม ฯ ดำเนินการและล้มลุกคลุกคลานเป็นระยะเวลา 16 ปี ต้องฝันฝ่าอุปสรรค และต่อสู้กับการแข่งขัน สู้กับตลาดเสื้อผ้าราคาถูก จากจีน จากตลาดโบเบ้ บางครั้งก็มีรายได้ บางครั้งก็ไม่มีรายได้ สมาชิกที่ร่วมกันก่อตั้งกลุ่มรุ่นแรกๆ ไม่สามารถมีรายได้เพียงพอต่อค่าครองชีพที่สูงขึ้น จึงแยกย้ายไปทำงานที่อื่น เหลือผู้ร่วมก่อตั้งเพียง 9 คน แต่ด้วยงานที่ผลิตเป็นสิ้นค้าที่มีคุณภาพทำให้เพื่อน ๆ ทั้ง 9 คน สามารถขยายการผลิตและมีสมาชิกเพิ่ม ปัจจุบัน จำนวน 30 คน ( รวม กรรมการ ) ขยายการเช่าตึกเพิ่มพื้นที่ทำการผลิตและทำเป็นที่พักของสมาชิก โดยการเก็บเฉพาะค่าน้ำ ค่าไฟ เพื่อให้ทุกคนมีรายได้เหลือพอในการส่งให้ครอบครัว
.
การแก้ไขปัญหาในระหว่างการดำเนินงานกลุ่ม ๆ มีการลดเงินเดือนบางครั้งที่ไม่มีงาน ก็ช่วยกันลดค่าใช้จ่าย เช่น การปลูกผักกินเอง แต่ต้องล้มเลิกไปเพราะเจ้าของตึกยกเลิกสัญญาเช่า พอมีรายได้ก็ส่งเงินไปปลูกข้าวที่ต่างจังหวัด เมื่อได้ข้าวก็ส่งมากินที่กลุ่ม คัดแยกขยะเพื่อขายเป็นกองทุน ( เศษผ้า ,ถุงพลาสติก ,ขวด,หลอดด้าย,กระดาษ )
.
สิ่งที่เป็นความคาดหวังของกลุ่ม ฯ คือการทำธุรกิจเพื่อสังคม โดยการคำนึงถึงคุณภาพของงานที่ต้องส่งถึงลูกค้า สุขภาพของสมาชิก และการกระจายรายได้ให้กับ คนรับงาน ผู้หญิง ผู้สูงอายุ และเด็ก ๆ ช่วงปิดเทอม การใช้เวลาว่างในการสร้างความสัมพันธ์ของกลุ่ม และชุมชน การใช้กิจกรรมปลูกผักเป็นการลดค่าใช้จ่าย ลดความเครียด ของคนเย็บผ้า
.
ปัจจุบันนี้ สมาชิกมีพื้นที่ในการทำกิจกรรม และใช้เป็นพื้นที่แห่งความสุขเพื่อสร้างต้นทุนของชีวิต ต่อยอดรายได้และลมหายใจของคนเย็บผ้า และสร้างพื้นที่ต้นแบบให้กับคนเย็บผ้าในเมืองในการใช้พื้นที่จำกัด (บนดาดฟ้า)
.
สามารถติดตามเรื่องเกี่ยวกับพื้นที่ชีวิตกลุ่มคนเย็บผ้า (บางบอน) เพิ่มเติมได้ที่.
#สวนผักคนเมือง
#ปลูกเมืองปลูกชีวิต
#มูลนิธิเกษตรกรรมยั่งยืนประเทศไทย
