ผึ้ง’ คือหนึ่งในกลไกสำคัญในการดูแลรักษาระบบนิเวศ และแน่นอนว่าสำหรับระบบนิเวศของเมืองก็เช่นกัน กระบวนการฟื้นคืนความหลากหลายทางนิเวศวิทยาของเมือง (re-wilding) จึงรวมถึงการเพิ่มจำนวนและชนิดของสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ให้สอดคล้องกับบริบทของเมืองด้วย และแมลงที่มีบทบาทสำคัญก็หนีไม่พ้น ‘ผึ้ง’ จนกลายเป็นเทรนด์การเลี้ยงผึ้งในเมือง หรือ Urban Beekeeping ที่ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางในซีกโลกตะวันตก
มีการประเมินว่าเฉพาะในปารีส มีการเลี้ยงผึ้งเพิ่มขึ้นถึง 8 เท่าในรอบทศวรรษที่ผ่านมา ด้านสวิสเซอร์แลนด์เองก็เลี้ยงผึ้งในเมืองเพิ่มขึ้นถึง 2387% ช่วงระหว่างปี 2012-2018 ส่วนในอเมริกาก็มีธุรกิจให้เช่าและดูแล ‘กล่องผึ้ง’(Beehive) ที่ทำเงินทั้งในนิวยอร์กและเมืองใหญ่หลายๆ ที่ ผ่านการนำกล่องผึ้งไปติดตั้งตามบ้านเรือนหรือคอนโดมิเนียมของชาวเมือง จากนั้นจึงจัดบริการดูแลกล่องผึ้งให้แบบครบวงจร พร้อมให้ชาวเมืองเก็บน้ำผึ้งเมื่อถึงเวลา มากกว่านั้น ยังช่วยปรับสมดุลระบบนิเวศให้กับสิ่งแวดล้อม ทั้งสวนสาธารณะและสวนเกษตรในเมือง หรือแม้กระทั่งสวนผักเล็กๆ ในครอบครัวก็นิยมมีกล่องผึ้งไว้เป็นตัวช่วยให้พืชผลงอกงามเช่นกัน
แต่เทรนด์การเลี้ยงผึ้งที่เติบโตอย่างต่อเรื่องก็ไม่ได้มีเพียงด้านบวก เพราะในอีกมุมหนึ่ง เมื่อจำนวนของผึ้งในเมืองเพิ่มขึ้นรวดเร็วสวนทางกับแหล่งอาหารของผึ้งที่เติบโตช้ากว่า ทำให้ในหลายๆ เมืองใหญ่เกิดปัญหา ‘ผึ้งล้นเกิน’ ที่นักสิ่งแวดล้อมตั้งข้อกังวลว่าอาจไปทำลายสิ่งแวดล้อมอย่างอ้อมๆ อาทิ การที่ผึ้งมีจำนวนมากเกินไปจนไปแย่งอาหารแมลงชนิดอื่นๆ ในบริเวณเดียวกัน รวมถึงการนำเข้าผึ้งสายพันธุ์ต่างชาติมาเลี้ยงนั้น ก็อาจทำให้เกิดการผสมข้ามสายพันธุ์กับผึ้งป่าจนเกิดการกลายพันธุ์ หรืออาจไปรุกไล่ที่ทำกินของผึ้งป่าจนเกิดปัญหาตามมาได้ ฉะนั้นการเลี้ยงผึ้งในเมืองอาจต้องทำอย่างละเอียดรอบด้าน เพื่อยืนระยะการพัฒนานิเวศของเมืองอย่างยั่งยืน
Reference
