อะไรกันนะ ที่ทำให้คนยินดีเปิดพื้นที่ของตัวเองให้คนอื่นเข้ามาใช้
อะไรกันนะ ที่ทำให้คนตัดสินใจนั่งรถ ออกจากบ้าน เดินทางมายังพื้นที่ของคนอื่น
หนึ่งในคำตอบอันเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้พวกเขาตัดสินอย่างนั้น ก็คือ พวกเขามีหัวใจที่สนใจเรื่องเกษตรเหมือนกัน
ด้วยความที่คุณ โอ มีความสนใจเรื่องเกษตรอยู่เป็นพื้นฐาน และมีพื้นที่ว่างที่ทิ้งร้างอยู่ เพื่อนที่รู้จักเลยชวนให้เขาส่งโครงการขอทุนสนับสนุนจากโครงการสวนผักคนเมือง โดยเปิดพื้นที่ของตัวเอง และชวนให้คนอื่นที่สนใจ เข้ามาทำเกษตรด้วยกัน
จะว่าไป การลงแรง ช่วยกันทำงานในแปลงนั้น เป็นเรื่องไม่แปลกนัก หากเราอยู่ในชุมชน หรืออยู่ต่างจังหวัด แต่ด้วยความที่เป็นคนเมือง อยู่ในสังคมชนชั้นกลาง ที่คนบ้านใกล้เรือนเคียงกัน บางทีเราก็แทบไม่รู้จักกันนั้น การจะชวนให้คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย มาร่วมลงแรง ปลูกผัก ทำสวน พลิกฟื้นผืนดินขึ้นมาด้วยกันนั้น ก็ดูจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ที่แม้แต่คุณโอ เจ้าของที่เอง ก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเกิดขึ้นได้
แต่ภาพที่เราเห็นวันที่เราลงไปเยี่ยมเยียนสมาชิกโครงการนั้น ก็เป็นเครื่องยืนยันได้เป็นอย่างดีว่า เรื่องราวดีๆแบบนี้สามารถเกิดขึ้นได้จริงในเมืองแห่งนี้
สมาชิกบางคนเป็นเพื่อนร่วมงานของแฟนคุณโอ สมาชิกบางคนเคยเจอกันในงานอบรมที่สนใจ สมาชิกบางคนได้ข่าวจากเฟสบุ๊คของเพื่อน ก็สมัครกันเข้ามา โดยที่เคยรู้จักคุณโอมาก่อน ทุกคนมาพบ มาเจอ มาคุย มาช่วยกันปลูกผักทำสวน เรียกว่าผลผลิตก็มาจากการร่วมแรงร่วมใจของทุกคน เมื่อได้ผลผลิตมา บางส่วนพวกเขาก็เอามาทำอาหารกินด้วยกันในสวน บางส่วนที่เหลือก็แบ่งปันกันไป ใครมีเมล็ดพันธุ์ ต้นกล้า อะไรที่อยากปลูก ก็นำมาปลูก ใครมีความรู้อะไร ก็นำมาแลกเปลี่ยนแบ่งปันกัน
เวลาส่วนใหญ่ที่พวกเขามาเจอกันก็คือ วันเสาร์-อาทิตย์ ส่วนวันธรรมดา ก็จะมีคุณโอกับแฟนช่วยกันดูแลเป็นหลัก เป็นธรรมดาที่ เมื่อทำไปๆ บางคนก็ติดภารกิจ ไม่สามารถมาได้ แต่พวกเขาก็จะมีการพูดคุยสื่อสารผ่านทางกลุ่มไลน์กันโดยตลอด หากมีวันไหนที่ต้องการแรงงานเป็นพิเศษ พวกเขาก็ยินดีมาช่วยกันเสมอ
บางทีการเปิดพื้นที่ตัวเองให้คนอื่นได้มาใช้ประโยชน์ด้วยกัน หรือที่เรียกว่า Land Sharing แบบที่คุณโอทำนี้ อาจจะเป็นทางเลือกหนึ่งที่ช่วยทำให้คนที่มีพื้นที่ มีความฝันอยากทำเกษตร แต่ยังไม่ค่อยมีประสบการณ์ หรือยังไม่กล้าลงมือทำจริงจังด้วยตัวเอง กับคนที่มีความฝันอยากทำเกษตร แต่มีพื้นที่จำกัด ได้ลงมือทำเกษตรตามหัวใจฝันจริงๆ โดยที่มีทั้งเพื่อน มีทั้งมิตรภาพ มีทั้งกำลังใจ มีทั้งแรงงาน มีทั้งประสบการณ์ความรู้ มาแบ่งปันกัน และต่างคนก็ต่างช่วยกันเติมเต็มความฝันของกันและกันให้เป็นจริง โดยที่ก้าวข้าวความรู้สึกเป็นเจ้าของในที่ดินไป
ที่สำคัญ พื้นที่แห่งนี้ ดูจะเป็นพื้นที่แห่งความสุขเล็กๆ ในเมือง ที่เปิดให้คนเมืองที่ทำงานในออฟฟิศ หรืออยู่บ้านบนตึกมาตลอดสัปดาห์ ได้ออกมาสัมผัสกับธรรมชาติ และใช้ชีวิตเปื้อนดินอย่างมีความสุขด้วยกัน
ขอบอกว่า ข้าวโพดที่เด็ดและกินสดๆในสวน หรือสลัดโรลที่เก็บผัก มาม้วนและกินกันริมสวนตรงนั้น มันช่างอร่อยกว่าเวลาที่เราไปซื้อมานั่งกันในห้องแอร์เย็นๆ เป็นไหนๆ ยังไม่นับน้ำพริกที่สมาชิกทำมาจากบ้าน แล้วมาเด็ดผักในสวนจิ้มกินกันนะคะ
