ระยะที่ผ่านมาหลายคนคงผ่านตาการเกิดขึ้นของป่ากลางเมืองในแบบต่างๆ หนึ่งในนั้นคือการเกิดขึ้นของสวนเบญจกิติ พื้นที่สีเขียวขนาด 300 ไร่กลางกรุงเทพมหานครฯ ที่ความน่าสนใจไม่ใช่เพียงการเป็นสวนแห่งใหม่สำหรับทำกิจกรรมของคนเมือง ทว่าอยู่ตรงแนวคิดเบื้องหลังของสวนแห่งนี้ที่ต้องการฟื้นคืนวงจรธรรมชาติของเมืองให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง นั่นคือแนวคิด Rewilding หรือการฟื้นคืนธรรมชาติท้องถิ่นให้กลับมารุ่มรวยสมบูรณ์ ผ่านการกลับมาทำความเข้าใจและเชื่อมโยงกับพืชและสัตว์ของแต่ละภูมินิเวศ เพื่อให้มนุษย์อยู่ร่วมกับสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติได้อย่างกลมกลืน มากกว่าการใช้ชีวิตอย่างบ่อนทำลาย
.
การสร้าง ‘ป่าในเมือง’ คือหนึ่งในแนวทางที่ทั่วโลกกำลังให้ความสนใจ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คำว่า ‘ป่า’ ในที่นี้อาจต้องพิจารณาความหมายกันใหม่ เพราะอาจไม่ใช่การยกป่าดงดิบเขียวชอุ่มมาไว้กลางเมืองใหญ่ แต่คือการฟื้นระบบนิเวศเดิมให้กลับมาแข็งแรงอีกครั้ง เช่นกันกับการเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ (wetland) ของสวนเบญจกิติ ที่สอดคล้องกับสภาพพื้นที่ราบลุ่มของกรุงเทพฯ การเป็นสวนที่คอยรับน้ำจึงสอดคล้องกับภูมิศาสตร์ดั้งเดิม กว่านั้น การคัดสรรพืชพรรณมาปลูกในสวนยังต้องคำนึงถึงความสอดคล้องกับการอยู่อาศัยและการเจริญเติบโตของสัตว์น้อยใหญ่ในเมือง ไม่ว่าจะนก แมลง ปลา ซึ่งล้วนเป็นสมาชิกในสังคมเมืองที่หลายครั้งถูกหลงลืม ทว่าแท้จริงแล้วคือส่วนสำคัญที่ทำให้ระบบนิเวศของเมืองสมบูรณ์ครบวงจร อันจะช่วยลดความเสี่ยงจากความเสียหายทางธรรมชาติที่จะเกิดขึ้นในอนาคต โดยเฉพาะจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศที่ทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ
.
และไม่เพียงแค่สวนสาธารณะขนาดใหญ่เท่านั้นที่จะช่วย Rewilding ให้เมืองกลับมามีระบบนิเวศที่สมบูรณ์แข็งแรง ทว่าการฟื้นคืนธรรมชาติในหน่วยย่อยระดับบุคคลหรือครอบครัว อาทิ การเลือกปลูกพืชพรรณท้องถิ่นไว้ในสวนหรือระเบียงบ้าน ก็ช่วยให้ระบบนิเวศดั้งเดิมของเมืองใหญ่ค่อยๆ ปรับสมดุลกลับมาเป็นที่พำนักอาศัยให้กับสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่อย่างยั่งยืน
.
.
